Met deze ‘haarband creëer je in een handomdraai een turban style look
Door het aludraad in de haarband vorm je heel eenvoudig een klassieke ‘knot’ of een ‘ruffle’, die voldoet aan jouw wens,
wat groter, wat kleiner…de keuze is aan jou!
Deze Turban Headband is gemaakt van een stevige, maar heel zacht aanvoelende katoenen stof.
Op een donkere ondergrond een veelkleurige bladeren- & bloemenprint.
Verschillende kleuren groen, paars, lila, warm coral & een beetje okergeel,
waardoor deze turban headband bij veel outfits zal passen.
In de haarband zit aludraad verwerkt waardoor je haar super makkelijk in kan doen en net zo strak kan ‘knopen’ als je zelf prettig vindt.
Hierdoor heb je een fijn draagcomfort omdat het aluminiumdraad deze haarband naadloos laat aansluiten aan de vorm van jouw hoofd.
Het aludraad zorg er ook voor dat de haarband stevig blijft zitten en niet uit je haar zakt.
Net als bij de andere ‘wire’ haarbanden leg je deze achter in je nek en houd je de uiteinden schuin naar voren,
boven je hoofd draai het draad om elkaar heen en vouw je als een rozet de overgebleven stof om elkaar heen,
of vorm het aludraad in een zigzag en dan krijg je een soort ‘ruffled’ turban.
Of draag deze haarband als een ‘gewone’ haarband en werk de uiteinden weg onder de haarband.
Een foto tutorial kun je HIER vinden.
Materiaal : katoen & gecoat aludraad,
afmeting turban headband is ca. 1.30 x 10cm.
Fria Kahlo 1907-1954 was een Mexicaanse surrealistische kunstschilderes.
In 1913 werd Frida op zesjarige leeftijd getroffen door kinderverlamming aan haar rechterbeen.
Dit was de bron van een aantal complexen die ze haar hele leven zou meedragen.
In 1925 werd de bus waarin de dan achttienjarige Kahlo door Mexico-Stad reed, aangereden door een tram.
Een stuk stalen leuning drong haar lichaam binnen door haar linkerzij en kwam er langs haar vagina weer uit.
Haar ribben en heup waren gebroken, haar slechte been was op elf plaatsen gebroken, haar ruggengraat was op diverse plaatsen gebroken, en haar voet was verbrijzeld.
Maandenlang moest ze in bed blijven, ingekapseld in pleisters en verband, vechtend tegen de pijn.
Ze besloot om te gaan schilderen. Kahlo’s moeder liet spiegels aan haar ziekbed vastmaken zodat Kahlo zichzelf kon schilderen.
Zelfportretten maken was voor Frida ook een manier van overleven. ‘Ik schilder bloemen, zodat ze niet sterven’, sprak ze een keer, en eigenlijk gold dat ook voor haarzelf.
Ook nu is Frida Kahlo nog springlevend, of om het met haar eigen woorden te zeggen: ‘De enigen die doodgaan, zijn diegenen die nooit hebben geleefd.’
